LATARNIA JASTARNIA

Najmniejsza latarnia na polskim wybrzeżu, do tego niezbyt ciekawa w kategoriach estetyczno-architektonicznych. Co innego kwestie historyczne. Dzisiejsza latarnia morska w Jastarni powstała w 1950 roku, zastępując zniszczoną na początku II Wojny Światowej latarnię Jastarnia-Bór – podobno wciąż można się natknąć pozostałości po jej fundamentach, spacerując po wydmach pomiędzy Jastarnią i Juratą a Helem.

Tak jak jej następczyni, tak i nieistniejąca już latarnia z 1872 r. pełniła funkcję uzupełniającą względem światła na skraju Helu. Jastarnia-Bór oświetlała przybrzeżne wody o szerokości około 2 mil morskich, z których latarnia Hel była niewidoczna przez zasłaniające ją drzewa. Niejednokrotnie prowadziło to do wpłynięcia statków na mieliznę. XIX-wieczny obiekt w 1936 r. zastąpiła nieczynna dziś latarnia Góra Szwedów, a budowlę wysadzono we wrześniu 1939 r., gdyż stanowiła dobry punkt orientacyjny dla okrętów III Rzeszy.

Dzisiejsza latarnia w Jastarni to prosty, biało-czerwony walec na betonowym postumencie. Co ciekawe, materiał do budowy właściwie w całości pochodził z rozebranego nautofonu (buczka używanego w razie gęstej mgły) z latarni Stilo. Na szczycie wieżyczki mieści się laterna, w formie dziesięciokąta ze stożkowatym daszkiem. Wewnątrz zamontowano cylindryczną soczewkę Fresnela o średnicy 50 centymetrów i dwupozycyjny zmieniacz z żarówkami o mocy 500 W.

 

Dane techniczne:

Wysokość wieży	Wysokość źródła światła	Zasięg	Typ światła	Współrzędne geograficzne
13,5 m	22 m n.p.m.	15 Mm (≅ 27,8 km)	“A” kodem Morse’a okres 20s	54° 42′ 01″ N 18° 40′ 58″ E

 

Latarnia Morska w Jastarni pozostaje niedozorowana i zamknięta dla ruchu turystycznego. Administracyjną kontrolę nad instalacją sprawuje gdyński Urząd Morski.